Reimagining Leverage Points: Systems Thinking for Collective Intelligence and Co-Creation
2025 June 22Recently, I revisited the concept of the 12 leverage points (LPs) for intervening in systems—a framework that identifies ways to influence systems through various mechanisms, each with its unique potential for intervention (Meadows, 1997).
Originated from the idea of self-organization, LPs emphasizes that systems cannot be fully “designed.” Instead, at higher levels, we can create preconditions—or "possibility spaces"—that allow positive change to emerge. What truly matters is learning "how" to operationalize these leverage points in practice.
This led me to think:
How can the engagement of diverse voices and the experimentation with leverage points contribute to enhancing collective intelligence?
Over the past months, I’ve been experimenting the new framework in two different contexts:
Pandemic Preparedness: I noticed a clear gap between theoretical insights and how individuals engage with each other in the problematic context. It became evident that, no matter how well-crafted the theories are, there is no clear boundary between the enablers and barriers.
Engagement in Energy Transition: We explored how to 'reimagine' leverage points to develop new strategies for community engagement, with a focus on the design and implementation phases. This process highlighted the importance of co-creating value with citizens—drawing on their local knowledge and language to ensure the relevance of the new design items.
Some key lessons:
1️⃣ Shift from static content to dynamic prompts in co-creation: Empower stakeholders to engage by framing their own questions, using action verbs, and participating in discussions that provoke thought and challenge the boundaries of existing systems.
2️⃣ Practice flexibility (zoom in and out) as a vertical culture: readjust the focus and depth of discussions by zooming in on specific leverage points in smaller contexts, and then expanding the conversation to connect insights across different levels or larger scales.
3️⃣ Reintegrate disconnected components: When working with complex systems, components are deeply interconnected. Even in moments of disconnection, they remain linked, either through past experiences or possible futures. This requires continuous adaptions (e.g., through dialogue) to synthesize their interests effectively.
4️⃣ Engage trusted community members: Local leaders and mediatory actors are crucial for engagement (at the community level). However, since these figures can sometimes have one-dimensional perspectives (e.g., biases), including other key voices is essential. Engaging younger members—or even children—can serve as a powerful leverage point for driving meaningful change.
hashtag#SystemsThinking hashtag#LeveragePoints hashtag#CoCreation hashtag#CollectiveIntelligence
بازاندیشی بر نقاط اهرمی در مداخله‌های سیستمی
به‌تازگی، بار دیگر به مفهوم ۱۲ نقطه اهرمی (Leverage Points) برای مداخله در سیستم‌ها بازگشتم—چارچوبی که راه‌های تأثیرگذاری بر سیستم‌ها را از طریق سازوکارهای گوناگون با ظرفیت‌های مداخله متفاوت شناسایی می‌کند (Meadows, 1997).
این چارچوب، که بر پایه مفهوم «خودسازمان‌دهی» شکل گرفته است، بر این نکته تأکید دارد که سیستم‌ها را نمی‌توان به‌طور کامل «طراحی» کرد. در سطوح بالاتر، آنچه می‌توان انجام داد، فراهم‌کردن شرایط اولیه یا «فضاهای امکان» برای بروز تغییرات مثبت است. نکته کلیدی در اینجا، یادگیری چگونگی عملیاتی‌سازی این نقاط اهرمی در عمل است.
این موضوع من را به پرسشی رساند:
چگونه می‌توان از طریق درگیرکردن صداهای متنوع و آزمودن نقاط اهرمی، به ارتقای هوش جمعی کمک کرد؟
در ماه‌های اخیر، این چارچوب جدید را در دو زمینه متفاوت آزمایش کرده‌ام:
آمادگی برای همه‌گیری‌ها
در این زمینه، شکاف روشنی بین بینش‌های نظری و نحوه تعامل افراد در زمینه‌های بحرانی مشاهده شد. مشخص شد که، صرف‌نظر از کیفیت تئوری‌ها، مرز روشنی میان «توانمندسازها» و «موانع» وجود ندارد.
⚡ مشارکت در گذار انرژی
در این پروژه، تلاش کردیم تا نقاط اهرمی را بازآفرینی کنیم تا استراتژی‌های جدیدی برای مشارکت اجتماعی طراحی کنیم—با تمرکز بر مراحل طراحی و اجرا. این فرآیند نشان داد که هم‌آفرینی ارزش با شهروندان، و بهره‌گیری از دانش و زبان محلی آن‌ها، نقش کلیدی در ارتباط‌پذیری اقلام طراحی‌شده دارد.
آموخته‌های کلیدی:
1️⃣ گذار از محتواهای ایستا به محرک‌های پویا در هم‌آفرینی:
به مشارکت‌کنندگان قدرت دهید تا پرسش‌های خود را بسازند، از افعال عملیاتی استفاده کنند و در گفتگوهایی مشارکت داشته باشند که مرزهای سیستم‌های موجود را به چالش می‌کشند.
2️⃣ تمرین انعطاف‌پذیری به‌عنوان یک فرهنگ عمودی:
بتوانیم در بحث‌ها بین سطح خرد و کلان جابجا شویم؛ از تمرکز بر نقاط اهرمی خاص در زمینه‌های کوچک، تا گسترش بحث به سطوح یا مقیاس‌های بالاتر برای اتصال بینش‌ها.
3️⃣ بازهم‌بندی اجزای جداشده:
در کار با سیستم‌های پیچیده، اجزا به‌شدت به هم پیوسته‌اند—even اگر گسست ظاهری وجود داشته باشد، این اجزا از طریق تجربیات گذشته یا آینده‌های ممکن، همچنان متصل‌اند. این امر نیازمند تطبیق مستمر (مثلاً از طریق گفتگو) برای ترکیب مؤثر منافع است.
4️⃣ درگیرکردن افراد مورد اعتماد در جامعه:
رهبران محلی و کنشگران میانجی نقش کلیدی در مشارکت ایفا می‌کنند. با این حال، به‌دلیل ممکن‌بودن دیدگاه‌های یک‌سویه یا سوگیری، حضور صداهای دیگر نیز حیاتی است. مشارکت جوانان—یا حتی کودکان—می‌تواند خود به یک نقطه اهرمی قوی برای تغییر معنادار تبدیل شود.
#تفکر_سیستمی #نقاط_اهرم_تغییر #هم‌آفرینی #هوش_جمعی